Trendbook DEI #13: Proszę natychmiast opuścić budynek.
BLOG | 10 września 2024 r.
Czy istnieje idealna metoda ewakuacji osób o ograniczonej możliwości poruszania się? Wybór odpowiednich metod ewakuacji zależy od wieku, wysokości i architektury budynku. Sprawna ewakuacja osób o ograniczonej możliwości poruszania się wymaga odpowiednich procedur i praktycznego testowania. W rzeczywistości ludzie zachowują się różnie w sytuacjach awaryjnych. Osoby niesłyszące mogą nie usłyszeć alarmu ewakuacyjnego, a niewidomi mogą mieć trudności w znalezieniu drogi ewakuacyjnej. Dzieci z kolei mogą reagować inaczej niż dorośli. Unikanie problemu to najgorsza strategia w przypadku ewakuacji osób z niepełnosprawnością.
Zacznijmy od przykładu
Aby uświadomić czytelnikom ważność tematu, zacznę od historii, jaką mieliśmy okazję usłyszeć podczas jednego z audytów Fundacji Integracja. Powiedzmy, że nasz bohater ma na imię Adam. Adam odbiera pewnego dnia telefon z działu BHP: „Nie przychodź jutro do pracy. Będzie próbna ewakuacja”. Dlaczego? Adam porusza się na wózku. Wie, że jego ewakuacja sprawi problemy. Tak, jak sugerowano, nie pojawia się w pracy i bierze urlop.
Przykładem, który pragnę przytoczyć jest opisana na platformie Wirtualna Polska (02.2024) ewakuacja w centrum konferencyjnym na Stadionie Narodowym w Warszawie. W czasie, gdy odbywało się tam spotkanie, w którym uczestniczyły osoby poruszające się na wózku, uruchomił się alarm. Wszyscy oprócz osób z niepełnosprawnością, wybiegli na klatki schodowe. Dla nich droga ewakuacji jest niemożliwą do pokonania barierą. Co najbardziej zaskakujące – nie przyszedł do nich żaden z pracowników budynku. Zostali pozostawienie sami sobie.
Kolejna historia, jaką mieliśmy okazję usłyszeć podczas jednego z audytów Fundacji Integracja dotyczy procedury ewakuacji osób z niepełnosprawnością, która w jednym z warszawskich biurowców zakłada, uruchomienie windy pożarowej przez ochronę budynku i zwiezienie nią osoby z niepełnosprawnością ruchu. Jednak w trakcie próbnej ewakuacji nikt nie mógł znaleźć klucza do windy. Okazało się, że ochroniarz z poprzedniej zmiany zabrał go przypadkiem do domu. Dopiero po tym zdarzeniu, dodatkowe klucze zostały rozmieszczone w różnych miejscach budynku
World Trade Center
W większości Instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego znajduje się zapis, aby osoby o ograniczonej możliwości poruszania się znieść, np. na wózku, krześle, kocu. 26 lutego 1993 r. na podziemnym parkingu północnej wieży Word Trade Center wybuchła bomba. Ewakuacja Johna Abruzzo, mężczyzny z tetraplegią poruszającego się na wózku elektrycznym, trwała 6 godzin. Najpierw znoszony był na wózku z 69. na 44. piętro, dalej na noszach. 9 września 2011 roku ewakuacja Johna z tego samego piętra zajęła około 1,5 godziny. Wraz z towarzyszącymi mu osobami opuścił budynek, niecałe 15 minut przed zawaleniem się północnej wieży. Tym razem ewakuacja została przeprowadzona z wykorzystaniem krzesła ewakuacyjnego. Tego dnia obie wieże opuszcza jeszcze 5 osób z niepełnosprawnością ruchu. Abruzzo (02.2024).
Najczęstsze grzechy
Najczęstszy grzech dotyczący ewakuacji osób o ograniczonej możliwości poruszania się to wiara w to, że wystarczy zapis: „ewakuować w pierwszej kolejności”. Historia pokazuje, że nie wystarczy. Jeśli coś ma pójść nie tak, to pójdzie nie tak. Próbna ewakuacja nie ma przebiegać bez problemu. Jej celem jest wyrobienie nawyków i znalezienie dziur w procedurach. W sytuacji realnego zagrożenia Adam nie wiedziałby, jak opuścić budynek i prawdopodobnie nikt nie potrafiłby mu pomóc. Możemy mieć nadzieję, że pracownicy Stadionu Narodowego znaleźli lukę i usprawnili procedury. Bez wpadek nie było dodatkowych kluczy w warszawskimi biurowcu, a John Abruzzo razem z próbującymi mu pomóc kolegami najprawdopodobniej nie zdążyłby opuścić północnej wieży Word Trade Center.
Ewakuacja na wózku, krześle, kocu
Założenie, że jakoś to będzie. Większość ludzi nie zna technik przenoszenia i nie jest przygotowana fizycznie do prowadzenia tego typu działań. Taka ewakuacja zajmuje zbyt dużo czasu, a osoby znoszące zajmują cała szerokość klatki schodowej opóźniając całą ewakuację, blokując tym samym strażakom drogę na górę.
Krzesło lub materac ewakuacyjny
Historia WTC, ale także badania pokazują, że jest to rozwiązanie łatwiejsze i szybsze. Niestety, w dalszym ciągu wolniejsze, niż w przypadku pełnosprawnej osoby. Krzesło może obsługiwać tylko jedna osoba, dzięki temu pozostaje wolna szerokość klatki schodowej do wyprzedzania i dla ekip ratowniczych. Rzeczywistość pokazuje jednak, że nawet gdy na drodze ewakuacyjnej mamy wystarczająco miejsca, niechętnie wyprzedzamy ewakuowaną osobę o ograniczoną możliwością poruszania się Shields (08.2009).
Strefy przetrwania
Dla osób o ograniczonej możliwości poruszania się, wyznacza się pomieszczenie z dostępem do ewakuacyjnej klatki schodowej lub miejsca na spoczniku takiej klatki. Miejsce to służy do oczekiwania na pomoc ekip ratowniczych. Na przykład w Wielkiej Brytanii w takich miejscach umieszcza się tabliczki z telefonami alarmowymi i informacją o maksymalnym czasie bezpiecznego oczekiwania w takim miejscu. Akcja ratownicza jest powierzona strażakom, którzy są przygotowanie do prowadzenia takich działań, jednak oczekiwanie w strefie przetrwania wiąże się niewątpliwie ze stresem. Miejsca te, wymagają również sprawnego oddymiania i nie sprawdzą się w ekstremalnych sytuacjach.
To dopiero 50% artykułu. Całość znajdziesz w Trendbooku "Diversity, Equity, Inclusion". Możesz go pobrać, klikając w link poniżej.
NAJNOWSZE WPISY
Recepta na dotacje – cykl spotkań dla branży medycznej
Dotacje z KPO dla Onkologii
Autor tekstu
Dyrektor Integracja LAB oraz Działu UsługEksperckich w Fundacji Integracja. Wykładowcaw pracowni ergonomii na Wydziale Wzornictwawarszawskiej ASP. Zajmuje się propagowaniemidei projektowania uniwersalnego, audytamiarchitektonicznymi, badaniami i doradztwemw zakresie projektowania dla wszystkich.W latach 2012-2014 ekspert Narodowego CentrumKultury w zespole programowym „Rozwójinfrastruktury kultury”. W latach 2016-2017ekspert w zespole przygotowującym zmianyw przepisach budowlanych w MinisterstwieInfrastruktury i Budownictwa. Autor publikacjidotyczących projektowania dla wszystkich(np. „WŁĄCZNIK projektowanie bez barier”http://www.integracja.org/wlacznik/).